สัปดาห์นี้เป็นช่วงเวลาแห่งความขยันเหลือเกิน...
ตื่นตั้งแต่เช้า ตีสี่สิบห้า ใช้เวลาแต่ตัวสิบห้านาทีก็พอ
พอเสร็จ...ก็พร้อมที่จะออกเดินทางสู้กะ
ตื่นตั้งแต่เช้า ตีสี่สิบห้า ใช้เวลาแต่ตัวสิบห้านาทีก็พอ
พอเสร็จ...ก็พร้อมที่จะออกเดินทางสู้กะ
สายลมหนาวและความมืด
ตอนเวลา ตีห้า
สัปดาห์นี้ เปลี่ยนแผนกผังนิดหน่อย
จากการทำงานหน้า ประชาสัมพันธ์
ไปทำงานที่ห้องรับประทานอาหารเช้า สำหรับวีไอพี
ไม่มีอ่าไรมาก ก็แค่จัดห้องอาหารให้กะแขกที่มาพักตอนเช้า
แล้วทำความสะอาดเมื่อ เวลาปิดห้องอาหาร ณเวลาสิบโมง
วันนี้เป็นการทำงานวันแรกของที่นั้น
ไม่มีอ่าไรมาก ก็แค่จัดห้องอาหารให้กะแขกที่มาพักตอนเช้า
แล้วทำความสะอาดเมื่อ เวลาปิดห้องอาหาร ณเวลาสิบโมง
วันนี้เป็นการทำงานวันแรกของที่นั้น
และมันเป็นอ่าไรที่ง่ายมาก (ใช้แต่แรง ไม่ใช้สมอง)
ขึ้นๆลงๆ ไปห้องอาหารกะไปเอาของจากหลังห้องครัว ก็เท่านั้นเอง...
ขึ้นๆลงๆ ไปห้องอาหารกะไปเอาของจากหลังห้องครัว ก็เท่านั้นเอง...
ไม่มีอ่าไรเป็นพิเศษเลย
ตอนเทียงก็เดินกลับหอ ระหว่างทางหิมะก็ตกปล่อยๆ
มันช่างได้อารมณ์แห่งความเหงาอ่าไรเช่นนี้...
เดินไปฟังเพลงวิทยุไป ...
แล้วก็ถ่ายรูปมาฝากกันด้วย แบ่งปันความเหงาไปตามสายลม
ตอนเทียงก็เดินกลับหอ ระหว่างทางหิมะก็ตกปล่อยๆ
มันช่างได้อารมณ์แห่งความเหงาอ่าไรเช่นนี้...
เดินไปฟังเพลงวิทยุไป ...
แล้วก็ถ่ายรูปมาฝากกันด้วย แบ่งปันความเหงาไปตามสายลม
ในที่สุดก็ถึงแล้ว ... เดินทางกลับบ้านอย่างสวัสดิภาพ...
หลังจากนั้นก็ขอนอนคะ
เหนื่อย
No comments:
Post a Comment